Bank Światowy i systemy emerytalne

Raport Independent Evaluation Group (IEG, niezależna grupa badawcza) to pierwsza próba oceny działań Banku. Bazując na strategii Banku Światowego, do oceny powodzenia reformy emerytalnej IEG użyła nastepujących kryteriów:
-wpływ na dochód ludzi starszych,
-natura polityki fiskalnej i sektora finansowego,
-zdolność administracji do zarządzania takim systemem,
-stan przygotowania regulacji i nadzoru.

IEG po przeanalizowaniu samej strategii oraz skutków, jakie ów program Banku Światowego odniósł w poczególnych państwach doszła do wniosku, iż nie poświęcono dostatecznie dużo uwagi analizie jakości i poziomu życia starszej części społeczeństwa i możliwości rozszerzenia sieci systemu na tych ludzi, którzy na razie znajdują się poza systemem emerytalnym. Ponadto odkryto dość częste przykłady krajów, w których Bank Światowy wspierał tworzenie systemu wielofilarowego, mimo istnienia słabych punktów w strukturze ekonomicznej i finansowej danego państwa. W wielu krajach nie zwiększono pokrycia emerytur, a także nie powiodło się wprowadzenie planów emerytalnych zwiększających oszczędności, rozwijających rynki kapitałowe i poprawiających sytuację rynku pracy.

Innym mankamentem było to, że Bank Światowy nie docenił instytucjonalnych i wydajnościowych słabości, które niestety miały dość znaczący wpływ na reformy.

W związku z szeregiem powyższych, dość istotnych uchybień, IEG stworzyła kilka zaleceń na przyszłość. Przede wszystkim należy się upewnić, że pomoc Banku Światowego jest odpowiednia dla danego państwa i że wszystkie wstępne warunki są spełnione. Istotne jest przeprowadzenie dodatkowych badań dotyczących kluczowych zagadnień takich jak dochód ludzi starszych, wpływ korupcji i rządu na zarządzanie emeryturami oraz konkurencja między funduszami a rynkami kapitałowymi.

Kolejną ważną wskazówką jest polepszenie wewnętrznej i zewnętrznej koordynacji działań oraz odpowiedniej współpracy w zapewnieniu należytej dbałości o kluczowe elementy we wszystkich sektorach gospodarki.