Bank Światowy w sprawie reformy systemu emerytalnego

Nad kompleksowym projektem pracuje około 60 osób w kilku sektorach m. in. ds. zdrowia (bada poziom świadczenia usług zdrowotnych dla emerytów i rencistów) oraz ds. redukcji ubóstwa i zarządzania gospodarką, pracujący nad programem reformy owych systemów, których niewydolność może wkrótce stać się problemem o makroekonomicznym znaczeniu.

Wyrazem zainteresowania Banku Światowego tym problemem było wydanie raportów: Averting the old age crisis z 1994 roku oraz najnowsze (2005) Old age income suport in the 21st century autorstwa Holzmanna i Hinza. Odrzucono w nich powszechnie stosowany w krajach OECD tradycyjny system zwany potocznie „pay-as-you-go”, którego działanie oparte jest pionowym przekazywaniu środków wygenerowanych przez obecnie pracujące pokolenie na rzecz poprzedniego; nie ma w nim miejsca na oszczędzanie lub inwestowanie, jest to jedynie transfer dóbr z młodszego pokolenia do starszego. BŚ poparł nowy system, oparty na wielu filarach; projekt ten skrytykowały jednak organizacje pozarządowe (np. Global Action on Aging) przede wszystkim za przyczynianie się do wzrostu nierówności i zmniejszenie efektywności systemu przez odejście od koncepcji ubezpieczeń społecznych.